Wielki Sfinks w Gizie to największy na świecie posąg wykuty z jednej bryły skalnej, przedstawia on lwa o ludzkiej twarzy (będącej najprawdopodobniej wizerunkiem Chefrena). Jest on długi na 73.5 metra i wysoki na 20, jego szerokość wynosi 6 metrów. Stworzony w III tysiącleciu p.n.e. jest najstarszym tych rozmiarów posągiem na świecie.
Z racji jego położenia, Sfinks wielokrotnie zasypywany był pustynnym piaskiem. Pierwsza znana próba odkopania posagu miała miejsce około roku 1400 p.n.e.. Pierwsze nowożytne prace wykopaliskowe odbyły się w roku 1817, w ich czasie odkopana została jedynie przednia część Sfinksa. Cały monument odkopany został dopiero w roku 1925.
Cecha charakterystyczna Wielkiego Sfinksa z Gizy jest brak nosa. Nie wiadomo kiedy, ani co spowodowało uszkodzenie posągu. Istnieją na ten temat liczne teorie, od legendy o odstrzeleniu go przez wojska napoleońskie, po geologiczne następstwa 4 tysięcy lat wystawienia skały na działanie warunków atmosferycznych.
Z racji jego położenia, Sfinks wielokrotnie zasypywany był pustynnym piaskiem. Pierwsza znana próba odkopania posagu miała miejsce około roku 1400 p.n.e.. Pierwsze nowożytne prace wykopaliskowe odbyły się w roku 1817, w ich czasie odkopana została jedynie przednia część Sfinksa. Cały monument odkopany został dopiero w roku 1925.
Cecha charakterystyczna Wielkiego Sfinksa z Gizy jest brak nosa. Nie wiadomo kiedy, ani co spowodowało uszkodzenie posągu. Istnieją na ten temat liczne teorie, od legendy o odstrzeleniu go przez wojska napoleońskie, po geologiczne następstwa 4 tysięcy lat wystawienia skały na działanie warunków atmosferycznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz